Remkes deed een Ma.akbank (bijna). Kijk maar!

Er is geen blauwdruk voor hoe het moet: complexe, knersende vraagstukken al samenwerkend met alle betrokken partijen aangaan, waarbij burgers gelijkwaardig aan tafel zitten, én waar het tegelijkertijd gaat over het proces en de inhoud. Doel: verschuiven van mede-eigenaarschap en zeggenschap, innovatieve oplossingen en systeem/cultuurverandering. We zien, weten en vinden allemaal dat dit nodig is, alleen weten nog niet goed hoe. Uit Ma.ak020 ontstond hiervoor in Amsterdam een manier: de Ma.akbanken.

Remkes deed het op zijn manier, bij het stikstofconflict, en dat hoor je in zijn persconferentie. En wat blijkt: heel vergelijkbaar. Zoals: aandacht voor zowel proces en inhoud, zelfs eerst voor proces. En ook: echte nieuwe denk- en oplossingsrichtingen ontstaan als met elkaar het grotere plaatje kan worden overzien. Oftewel, het stikstofprobleem staat niet op zichzelf, maar maakt onderdeel uit van een veel groter geheel, of systeem. Het is belangrijk dat stakeholders gaan zien dat ze (samen) deel uitmaken van dat grotere vraagstuk. Luisteren, waarde en in waarde laten, respect, mede-eigenaarschap, systeemverandering, cultuur, alles kwam voorbij. En dat er achteraf zo velen zijn die zijn toon zo waardeerden, zegt iets over hoe geod er naar hém is geluisterd! En dat terwijl de algemene boodschap echt niet mals is: dit gaat iedereen aan, en zonder ieders hulp, gaat dit land op slot.

Ook de positie van Remkes en Ma.ak020 heeft raakvlakken: opereren in de tussenruimte. Aan een Ma.akbank zitten actieve Amsterdammers met expertise op het onderwerp, die door de netwerken in de stad, al dan niet via Ma.ak020 in beeld komen.

Wat je ook vindt van de uitkomsten, het onderwerp of Remkes zelf: volgens deMa.ak020-doelen en -waarden is deze persco een les in democratiserings-samenwerking!